Niezależnie od tego, czy jesteś Mamą, czy Tatą, możesz bardzo konkretnie pomóc swemu starszemu już dziecku zostawać w żłobku lub przedszkolu. Zaproponuj Twojemu dziecku zabawę. Odgrywajcie razem, na domowym dywanie, scenki rozstania. Lecz zamieńcie się
rolami. To Ty bądź dzieckiem - a synkowi lub córeczce pozwól być „dorosłym rodzicem”. Udawajcie, że się żegnacie, możecie machać do siebie, dawać buziaki. Jeżeli Twoje dziecko bywa smutne, Ty jako dziecko też możesz się smucić. Najpierw pozwól maluszkowi pokazać,
jak się żegna. Później pokaż mu sama, w jaki sposób można się dobrze rozstać, pożegnać. Niech Maluch (prowadzony delikatnie przez Ciebie i Twoje propozycje), spróbuje powtórzyć Twój sposób. W tej zabawie możecie też siebie zastąpić pacynkami, pluszakami i zrobić
teatrzyk. Istotne jest, opisywał ten sam problem. To ważna zabawa i potraktuj ją poważnie. Uczestnicząc w niej, mały człowiek może skonfrontować się ze swoimi uczuciami w sytuacji dla niego trudnej. Jeszcze nie będzie w stanie oczywiście ich nazwać, ale taka zabawa pomoże mu je zrozumieć. Pomoże mu zmierzyć się z momentem rozstania – i przygotować się na niego. Obniży też z pewnością poziom napięcia, jakie w dziecku wywołuje. Uspokoi go…
Podobny efekt terapeutyczny przyniesie wspólne rysowanie sytuacji występujących w żłobku, przedszkolu, opowieści o nich, wymyślanie bajek o dzieciach lub zwierzątkach, mających podobne kłopoty, jak synek albo córeczka. Dlatego postaraj się znaleźć czas także na takie działania.
Niezależnie od tego, czy jesteś Mamą, czy Tatą, możesz bardzo konkretnie pomóc swemu starszemu już dziecku zostawać w żłobku lub przedszkolu. Zaproponuj Twojemu dziecku zabawę. Odgrywajcie razem, na domowym dywanie, scenki rozstania. Lecz zamieńcie się
rolami. To Ty bądź dzieckiem - a synkowi lub córeczce pozwól być „dorosłym rodzicem”. Udawajcie, że się żegnacie, możecie machać do siebie, dawać buziaki. Jeżeli Twoje dziecko bywa smutne, Ty jako dziecko też możesz się smucić. Najpierw pozwól maluszkowi pokazać,
jak się żegna. Później pokaż mu sama, w jaki sposób można się dobrze rozstać, pożegnać. Niech Maluch (prowadzony delikatnie przez Ciebie i Twoje propozycje), spróbuje powtórzyć Twój sposób. W tej zabawie możecie też siebie zastąpić pacynkami, pluszakami i zrobić
teatrzyk. Istotne jest, opisywał ten sam problem. To ważna zabawa i potraktuj ją poważnie. Uczestnicząc w niej, mały człowiek może skonfrontować się ze swoimi uczuciami w sytuacji dla niego trudnej. Jeszcze nie będzie w stanie oczywiście ich nazwać, ale taka zabawa
pomoże mu je zrozumieć. Pomoże mu zmierzyć się z momentem rozstania – i przygotować się na niego. Obniży też z pewnością poziom napięcia, jakie w dziecku wywołuje. Uspokoi go…
Podobny efekt terapeutyczny przyniesie wspólne rysowanie sytuacji występujących w żłobku, przedszkolu, opowieści o nich, wymyślanie bajek o dzieciach lub zwierzątkach, mających podobne kłopoty, jak synek albo córeczka. Dlatego postaraj się znaleźć czas także na takie działania.
Wspólne zabawy, czytanie książeczek, opowiadanie bajek, spacery, podróżowanie czy wykonywanie obowiązków domowych (już 1,5 roczny malec chętnie pomoże włożyć i wyjąć pranie z pralki) są nie do zastąpienia.
Kiedy spędzasz czas z dzieckiem bądź z nim na 100%. Dzieci, które są ignorowane lub, którym rodzice okazują obojętność mogą stać się agresywne. Naucz swoje dziecko, że szczęście nie jest kwestią tego ile masz, a jak wiele możesz zrobić z tym, co posiadasz. Nie kupuj zbyt wielu zabawek, poświęcaj swojemu dziecku czas a nie pieniądze.
Już dwulatek powinien mieć drobne obowiązki domowe – to pomaga by dzieci miały określoną rolę w rodzinie a nie tylko w niej były. Dobre maniery są oznaką szacunku dla innych, jeśli szanujemy innych szanujemy też samego siebie. Ucząc norm zachowania, okazując małemu dziecku miłość i szacunek, rodzice stają się dla niego autorytetem i wzmacniają łączącą ich wieź. Dziecko, które zna ograniczenia potrafi odróżnić dobro od zła, zna swoją pozycję w rodzinie i ma poczucie bezpieczeństwa.
Pozwól jak najwcześniej podejmować własne decyzje: Jaki założyć sweter? Co zje na śniadanie? itp. Zachęcaj dziecko do samodzielnego rozwiązywania problemów. Nie chroń przed wszelkim ryzykiem - pokazuj i ucz dziecko, że jego zachowania i decyzje mają swoje konsekwencje. Pozwól łamać stereotyp: Twoja mała córeczka chce ciężarówkę… i co w tym złego?
Dziećmi targają różne uczucia, często sprzeczne ze sobą. Dlatego pozwól dziecku płakać, krzyczeć, bać się czy denerwować. Łzy i wściekłość pozwalają rozładować napięcie. Dziecko ma prawo do okazywania złości, że czegoś mu zabroniłeś, co nie oznacza, że Ty musisz ulec. Pozwalaj dziecku bronić jego własności. Nie zmuszaj dziecka do uległości w każdej sytuacji, po to by innym nie sprawić przykrości. Dziecko też ma prawo do wyrażania własnego zdania a wręcz do przeciwstawiania się.
Mów do dziecka, łagodnie i spokojnie. Nie obrażaj, nie porównuj z innymi, odnoś się do swojego dziecka z szacunkiem. Używaj jasnych komunikatów, nie wygłaszaj małemu dziecku „kazań”. Pamiętaj, że słowa mogą zranić. Chwal za wysiłki i za osiągnięcia. Stale powtarzaj: wiem, że potrafisz, że ci się uda – to pomoże maluchowi uwierzyć w siebie. Koncentruj się na tym, co robić a nie - czego nie robić.
Twoje dziecko powinno wiedzieć, że NIE oznacza NIE. Nie musisz (a wręcz nie powinieneś) ulegać wszystkim zachciankom Twojego dziecka. To odbiera poczucie bezpieczeństwa. Nie ulegaj, gdy maluch próbuje wymusić coś na Tobie krzykiem. Staraj się w takich sytuacjach zachować spokój. Spokojnie i stanowczo powiedz, że nie podoba ci się jego zachowanie i spróbuj odwrócić uwagę dziecka, zajmij je czymś innym. Możesz zacząć snuć jakąś opowieść, np. „Czy ty wiesz, dlaczego słońce chodzi spać?". Tak rozpoczęta opowieść skutecznie odciągnie uwagę od złego zachowania.
Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko wiedziało, że nie wolno dotykać kuchenki, czy sprzętu grającego, ciągnąć za włosy itp. - musisz mu o tym powiedzieć. Spokojnie i stanowczo mów: „nie wolno dotykać, bo możesz się oparzyć", „nie wolno dotykać, bo to są moje rzeczy" i rób to za każdym razem. Pamiętaj jednak: nie mnóż zakazów bez potrzeby, by było łatwo je zapamiętać. Zakazy i nakazy uczą małego człowieka jak żyć, co jest słuszne a co nie. Dziecko nie rodzi się z tą wiedzą. Pamiętaj też, że dziecko czasami będzie sprawdzało Ciebie swoim zachowaniem czy nadal nie wolno tego, co zostało zabronione… dlatego bycie konsekwentnym jest niezwykle ważne.
Już noworodek próbuje się z Tobą komunikować. Niemowlęta i małe dzieci komunikują się z nami całymi sobą. „Niegrzeczne” zachowanie dziecka (w naszym dorosłym pojęciu) często jest spowodowane chęcią zwrócenia uwagi na siebie.
Nie upokarzaj, nie obrażaj, nie porównuj dziecka w szczególności w obecności innych. Jeśli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie - nie bój się go przeprosić.
Okazuj miłość i czułość. Noś, przytulaj, głaszcz, całuj. W ramionach mamy i taty niemowlę i małe dziecko czuje się bezpiecznie. Zadbaj, aby twoje dziecko wiedziało, że je kochasz - nawet, gdy jest niegrzeczne. Nigdy nie mów, że przestaniesz je kochać, że je zostawisz czy oddasz, bo narozrabiało. Poczucie bezpieczeństwa dają również jasno określone przez rodziców zasady i reguły oraz ich konsekwentne przestrzeganie.
Co jeszcze możesz zrobić
10 rad dla Rodziców do wprowadzenia w życie od zaraz…
"Sztuką jest wychować dziecko na szczęśliwego, mądrego i dobrego człowieka. "
Postawy i zachowania dorosłych stanowią dla dziecka pierwsze wzorce,
z których będzie czerpać w trakcie całego życia.
Ucz dziecko porządku i dobrych manier
Pozwól na samodzielność i własną aktywność dziecka
Pozwól dziecku na okazywanie uczuć
Naucz się mówić do dziecka
Nie bój się stanowczości wobec dziecka
Wyznacz reguły i bądź konsekwentny
Naucz się słuchać dziecka
Poświęć czas dziecku
Okazuj szacunek
DAJ Poczucie bezpieczeństwa